divitior

divitior
1.
dīves, ĭtis, and dīs, dīte (v. seq. b), adj. [perh. root div-, gleam; Gr. dios; Lat. divus, dies], rich (cf.: pecuniosus, beatus, locuples, opulens, opulentus).
I.
dīves (class. and freq.; the nom. and acc. of the neutr. plur. do not occur; cf. Neue Formenl. 2, 51, v.
(β).
infra; abl. sing. usually divite, e. g. Plaut. Cist. 2, 1, 56; Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 2, 2, 31; id. A. P. 409; Ov. Am. 1, 10, 53; id. M. 5, 49; Quint. 4, 2, 95; 7, 4, 23 et saep.:

diviti,

Plin. 3, 1, 3, § 7; 7, 29, 30, § 108):

ubi dives blande appellat pauperem,

Plaut. Aul. 2, 2, 7;

opp. pauper,

id. ib. 2, 2, 19; 49; id. Cist. 2, 1, 56; id. Men. 4, 2, 9; id. Poen. 3, 1, 13 et saep.:

quem intelligimus divitem? etc.,

Cic. Par. 6, 1:

solos sapientes esse, si mendicissimi, divites,

id. Mur. 29 fin.;

so opp. mendici,

id. Phil. 8, 3, 9 et saep.: Crassus, cum cognomine dives tum copiis, id. Off. 2, 16, 57; cf.:

Fufidius Dives agris, dives positis in fenore nummis,

Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421; so with abl.:

pecore et multa tellure,

id. Epod. 15, 19:

antiquo censu,

id. S. 2, 3, 169:

Lare,

id. ib. 2, 5, 14:

amico Hercule,

id. ib. 2, 6, 12:

auro,

Curt. 8, 5, 3; Just. 44, 3, 5; 44, 1, 7; cf.

Liv. Praef. § 11: bubus,

Ov. M. 15, 12:

dote,

id. H. 11, 100 et saep.:

dives pecoris nivei,

Verg. E. 2, 20; so with gen.:

opum,

id. G. 2, 468; id. A. 1, 14; 2, 22; Ov. F. 3, 570:

armenti,

id. H. 9, 91:

equum pictae vestis et auri,

Verg. A. 9, 26:

artium,

Hor. C. 4, 8, 5 et saep.:

dives ab omni armento,

Val. Fl. 6, 204.—
B.
Transf., of things.
1.
Rich, sumptuous, costly, splendid, precious:

animus hominis dives, non arca appellari solet,

Cic. Par. 6, 1, 44:

Capua,

Verg. G. 2, 224:

Anagnia,

id. ib. 7, 684:

Achaia,

Ov. M. 8, 268:

ager,

Verg. A. 7, 262:

ramus,

id. ib. 6, 195:

mensae,

Hor. S. 2, 4, 87:

lingua,

id. Ep. 2, 2, 121:

vena,

id. A. P. 409 et saep.:

templum donis dives,

Liv. 45, 28:

Africa triumphis,

Verg. A. 4, 38: Mantua avis, id. id. 10, 201:

terra amomo,

Ov. M. 10, 307 et saep.:

dives opis natura suae,

Hor. S. 1, 2, 74.—
2.
Abundant, plentiful ( poet. ):

dives copia fiendi,

Ov. Trist. 3, 1, 102; cf.

stipendia,

Liv. 21, 43, 9.
2.
dīs, neutr. dite (mostly poet.;

in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,

Ter. Ad. 5, 1, 8:

dite solum,

Val. Fl. 2, 296:

hujus ditis aedes,

Ter. Ad. 4, 2, 42; so,

ditis domus,

Hor. Epod. 2, 65:

diti placitura magistro,

Tib. 2, 5, 35:

ditem hostem,

Liv. 9, 40:

ditem,

Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3:

diti de pectore,

Lucr. 1, 414:

in diti domo,

Liv. 42, 34, 3:

patre diti,

Nep. Att. 1, 2:

quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,

Ter. Ad. 3, 4, 57; so,

dites,

Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673:

Persarum campi,

Curt. 3, 25, 10:

terrae,

Tac. A. 4, 55:

delubra ditia donis,

Ov. M. 2, 77; so,

opulenta ac ditia stipendia,

Liv. 21, 43:

pectora ditum,

Sen. Herc. Oet. 649;

for which: regem ditium Mycenarum,

Aus. Grat. Act. 59:

ditibus indulgent epulis,

Stat. Th. 5, 187:

ditibus promissis,

Sil. 3, 512.—
b.
Comp.
(α).
dīvĭtior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. b), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
(β).
dītior, Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
c.
Sup.
(α).
dīvĭtissimus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
(β).
dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. — Adv.: dītĭus, more richly or splendidly (post-Aug. and very rare):

ditius habitare,

Stat. S. 1, 5, 31.— Sup.:

ditissime domos exornare,

App. de Deo Socr. p. 54, 14.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • CONCHE — nomen loci, apud Treb. Pollionem in Vita Zenobiae, c. 30. Extr. Fertur vixisse cum liberis datâ sibi possessone in Tiburti, quoe hodieque Zenobia dicitur, non longe ab Adriani Palatio atque ab eo loco, cui nomen est Conche. Ubi Palatinum Cod.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DITHYRAMBUS — Bacchi apud Graecos cognomen, quod ei datum volunt, vel quod in antro διθύρῳ seu bifori nutritus fuerit, vel quod bis natus binas fores transierit, alvum matris videlicet, et femur Iovis, ut in fabulis est; cui originationi tamen quantitas… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”